Ik had een paarse krokodil-momentje met een pakketbezorger aan de deur. Hij zou ’s avonds een pakje bezorgen, maar omdat we niet thuis zouden zijn hadden we om een ander bezorgmoment gevraagd. De altijd vriendelijke bezorger belde iets voor het bezorgvenster toch aan. De tweede keer die dag. ’s Middags had hij ook al wat gebracht. Hij stond daar met mijn pakje, maar mocht dat niet aan mij geven: ‘Computer says no.’ Dat was vanwege die uitgestelde levering. Na overleg met zijn leidinggevende mocht hij het pakje toch echt niet geven. We keken elkaar verbaasd aan. Hij kent mij al jaren, het pakje dat hij in handen heeft is ook echt voor mij, ik kan me legitimeren, maar het mag niet van de procedures. Dat wringt. En een nieuw bezorgmoment moet de pakketbezorger goud geld kosten, toch? Arme bezorger.
